ਇੱਕ ਗੱਲ ਸੁਣਾਵਾਂ ਮੈਂ,ਨਾਲੇ ਚਿੱਤ ਪ੍ਰਚਾਵਾਂ ਮੈਂ।
ਰਾਤੀਂ ਮੈਨੂੰ ਸੁੱਤੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ ਆਇਆ ਸੀ,
ਸੁਪਨਾ ਕੀ ਆਇਆ ਸੀ,ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਭਰਮਾਇਆ ਸੀ।
ਰਲਕੇ ਸੰਗ ਸਖੀਆਂ ਦੇ, ਤੰਦ ਚਰਖੇ ਪਾਂਦੀ ਸਾਂ,
ਤੰਦ ਚਰਖੇ ਪਾਂਦੀ ਸਾਂ, ਨਾਲੇ ਕਿੱਕਲੀ ਪਾਂਦੀ ਸਾਂ।
ਫੁੱਲ ਬੂਟੇ ਪਾ-ਪਾ ਮੈਂ, ਕੱਢਦੀ ਫੁਲਕਾਰੀ ਸੀ,
ਇਹਨਾਂ ਮੌਜ ਮਸਤੀਆਂ ਤੋਂ ਜਾਂਦੀ ਬਲਿਹਾਰੀ ਸੀ।
ਫਿਰ ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਤਾਰਾ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ,
ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਕੇ ਅੰਬਰਾਂ ਤੋਂ, ਧਰਤੀ ਤੇ ਮੁੱਕ ਜਾਵੇ।
ਇੱਕ ਗੱਭਰੂ ਚੋਬਰ ਨੀ ਰੰਗ ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰਾ ਸੀ,
ਉਹਦੇ ਸੂਹੇ ਹੋਠਾਂ ਤੇ ਹਾਸੇ ਦਾ ਪਹਿਰਾ ਸੀ।
ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਰਾਹੀ ਉਹ ਰਾਹਵਾਂ ਦਾ,
ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਜਾਪੇ, ਸਾਂਝੀ ਮੇਰੇ ਸਾਹਵਾਂ ਦਾ।
ਉਹਨੂੰ ਚੜੀ੍ਹ ਜਵਾਨੀ ਸੀ, ਕੋਈ ਰੂਪ ਇਲਾਹੀ ਨੀ
ਤਾਰਾ ਹੈ ਅੰਬਰਾਂ ਦਾ, ਭਰੇ ਧਰਤ ਗਵਾਹੀ ਨੀ।
ਮਰਦਾ ਹੈ ਭੌਰ ਜਿਵੇਂ ਖੁਸ਼ਬੋਈ ਫੁੱਲਾ ਤੇ ,
ਜੀਅ ਕਰੇ ਖਰੀਦ ਲਵਾਂ ਉਹਨੂੰ ਮਹਿੰਗੇ ਮੁੱਲਾਂ ਤੇ।
ਉਸ ਸੰਗਦੇ ਸਗਾਉਦੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਫੜੀ ਕਲਾਈ ਸੀ,
